Het mysterie van de verdwenen tampons..
Door: Mara
Blijf op de hoogte en volg Mara
20 Juni 2013 | India, Ahmedabad
Daar ben ik dan eindelijk weer.
Internet is een heuze kwestie hier, zeker als je dan ook nog bijvoorbeeld iets zou willen uploaden oid. We hebben dan ook drie hotels uitgeprobeerd voordat we een goede plek hadden gevonden (mede mogelijk gemaakt door Dick & Nando, het gouden duo). Bedankt voor alle leuke, lieve tips en reacties! Het is zo leuk om te lezen dat mensen dit lezen, haha! Dus mocht je het stiekem lezen, zonder te reageren.. Reageer dan toch maar, dit keer ;) ah toe? Voor mijn connectie met de vertrouwde mensenwereld?
Waar was ik? Bij de aankomst zeker.. Ik zeg, pak alvast een kopje thee/koffie, dit kan wel even duren.
Goed, we kwamen aan, het was zondag en dus relatief rustig. Ik was er nog niet helemaal over uit of ik nou in shock was of dat ik juist vond dat India veel meer op Vietnam/Cambodja/Thailand leek dan ik had verwacht. Iets er tussenin dus.
Het getoeter, het verkeer, de random dieren (olifanten, apen, kamelen, roofvogels, eekhoorns, ezels, honden, katten, paarden en natuurlijk koeien) op straat en de hoeveelheid mensen zijn vergelijkbaar met andere plekken in Azie, maar toch heeft India iets extra’s. Iets magisch, iets donkers. Het kunnen de blikken zijn, die je in eerste instantie zou interpreteren als ‘boos’ maar uiteindelijk als ‘nieuwsgierig’ ervaart. Indiërs staren, veel! Dit is, denk ik, ook wel hun favoriete bezigheid. Het gaat in ieder geval voor al het andere.
We hebben dan ook al menig Indiër gestrekt zien gaan, pogend een glimp van ons –witte rocksterren- op te vangen. Onwerkelijk maar waar! Ook zagen we een 'ongeluk' gebeuren, motorman op de grond, geschaafd en alles.. stilstaande riksha's, een grote chaos. Maar wie waren er het interessantst? Ja, wij. Zelfs de gewonde man op de grond kon nog net zijn hoofd optillen om ons te bekijken. Ik dacht zelfs nog een soort van glimlachje te herkennen..
Zondag dus, we kwamen ’s ochtends vroeg aan, totaal verreisd, maar besloten niet te (lang te) gaan slapen ivm onze mogelijke jetlag. Ik heb bij Spyri aangeklopt en we zijn ons even op gaan frissen in het guesthouse.
Spyri en Miguel (van de TU) hebben ons de werkplek laten zien (Venture studio) en we zijn daarna naar een markt gegaan in het oude centrum. Iedereen wilde op de foto en we werden aangestaard alsof we van een andere planeet kwamen.
Iedereen was vriendelijk aan het lachen en zwaaien. Ik had moeite met mijn ogen open houden maar het was een bijzondere ervaring. Wat foto’s gemaakt, en daarna weer terug naar het guesthouse. Warm was het!! Ik was in no-time doorweekt. Gehuld in bedekkende kleding voelde ik me lomp, groot, bezweet en wit, maar dat scheen niemand wat uit te maken.
Nadat we ons hadden opgefrist in het guesthouse zijn we door Coen, een nederlandse jongen die hier bezig is met een eigen project, en zijn Indiase vriend meegenomen naar een restaurant. Speciaal! Er waren zeker 8 personeelsleden rond onze tafel die elke hap die je nam direct aanvulden. Chaotisch en bizar; welkom in India. Het eten was overigens heerlijk.
In deze staat, Gujurat, is het eten vegetarisch en mag er geen alcohol gedronken worden. Lekker detoxen dus!
Even afsluiten bij coffee culture en met zn drietjes nog even op het dakterras gezeten met onze legaal verkregen drankjes. Op het avontuur!
De volgende dag ging onze wekker veel en veel te vroeg! Ik voelde me als een kind dat vlakvoor 00.00 uur wakker wordt gemaakt met oud & nieuw voor het vuurwerk. Totaal verdwaasd en veel te moe, maar toch nieuwsgierig naar wat er gaat komen. Ik ging naar Venture, om met Spyri en Miguel naar ‘Saath’ te gaan; een NGO die in de slums van Ahmedabad voor zaken als elektriciteit ed heeft gezorgd. We waren benieuwd of zij ons konden helpen aan vertalers en slum dwellers (bewoners van de slum) voor testen en sessies/interviews.
De mensen van Saath waren enthousiast en bereid ons verder te helpen (tegen een ‘kleine’ vergoeding). Die middag ben ik met Spyri en Miguel naar de Ramapir Tekra slum gegaan, een van de beter ontwikkelde slums hier. De meeste mensen hebben een eigen toilet en de huizen zijn vaak al van steen/beton, de daken van golfplaten (ipv riet of vuilnis) en de mensen zijn ‘gewend’ aan bezoek.
In zoverre dat het best veilig is om daar rond te lopen. Spyri en Miguel waren er al vaker geweest, maar voor mij was het alsnog heftig. Zonder tolk of beveiliging een slum in, hellepie.. We hadden afgesproken met Kiran, de leider van het community center in de slum en vroegen aan de mensen die met ons mee liepen (iedereen dus) of ze ons de weg konden wijzen naar het community center.
(Ohnee straks worden we ergens anders heen gebracht en ontvoerd/beroofd lalala). Iedereen wil je hand schudden of op de foto, het is bizar. HELLOOOOO!
hello sir! Watsyo name? Country? USA? America? Nooo noo, Holland! Europe?
- ehhm nee. India of America, meer keuzes had ik niet. Gewoon lachen dan maar.
Ook heb ik iets ontdekt, de boze blikken verdwijnen als sneeuw voor de zon wanneer je een ‘Indiaas knikje’ geeft (een halve head-wiggle) en er vriendelijk bij lacht. Hoe boos de nieuwsgierige blik kan zijn, zo vriendelijk is de glimlach. Het gezicht verandert voor 100% en het voelt alsof de zon gaat schijnen zodra een Indiër lacht (het kan ook zijn dat de zon daadwerkelijk gaat schijnen). Nieuwe strategie: doe de halve headwiggle + glimlach.
De slum was indrukwekkend en we hebben ook een women empowerment center bezocht waar vrouwen in alle rust aan het borduren waren.
Ik ben vooralsnog bezig een sessie te regelen in dit centrum, maar alles gaat hier ‘op z’n Indiaas’.
De volgende dagen hebben we besteed aan werken op kantoor, een onderzoeksplanning maken voor Saath en wat bezoekjes hier en daar.
We zijn naar een Nederlands business support centrum gegaan, vooral om te kijken of deze ons nog met interessante mensen in contact kon brengen. De man bleek getrouwd te zijn met het nichtje van mijn vroegere oppas (Purmerend) dus dat was grappig. Nando en Dick hebben in de tussentijd geprobeerd een hotel te vinden met wifi, een niet geheel makkelijke opdracht, maar inmiddels is het gelukt.
Pamela, ‘het moedertje’ van het kantoor (Venture) heeft Spyri en mij mee uit shoppen genomen. We moesten immers wat ‘kurta’s’ inslaan voor het veldonderzoek. Een hele ervaring. Nando was mee, en heeft zich –voor het eerst in zijn leven?- prima vermaakt.
Spyri en ik moesten gaan zitten op de grond, en de dames van de winkel smeten alles wat ze hadden voor onze neuzen. Wil je dit? Wil je dit niet? VINDJEDITNIETMOOI? ‘ehh jaa heel mooi maar ehm nou, net iets te roze, net iets teveel spiegels..’ bery good kwaliti!! Oke oke, ik pas t wel.
Vooral de oranje kurta’s moest ik proberen, daar zou mijn lichte huid mooi in uitkomen. Nou ben ik echt wel een fan van de kleur oranje, of ik het nou wil of niet, maar hetgeen oranje & geel voor je huidskleur doen is iets wat wij, witharigen, nou juist niet als prachtig ervaren. Toch het oranje ding ook maar aangetrokken. Alles staat me goed, als ik de Indiërs (verkopers) mag geloven.
‘What can I say, everything looks good on you! Buy all! Hahaha’
jaja, haha, ehh nou.. Ik nog proberen de wat normalere broeken uit de stapel te trekken (in het kader: die kan ik in NL ook nog aan), zij helemaal in alle staten omdat die versie nou net niet degene was die bij de zojuist uitgekozen kurta (= soort jurkshirt met flappen) hoorde. De verkoopster had het zichtbaar moeilijk.
Ik was niet per se van plan geheel in pak (broek + kurta) de straat op te gaan, maar ook dat idee ging er bij haar niet echt in. Ik moest en zou een tie & die (jeweetwel, dat mooie knoopmotiefje) broek kopen, matchend bij mn kurta.
Lekker toch niet gedaan! Mehhehe. Geheel in mijn element (shoppen blijft shoppen) de winkel verlaten. Jottem, echt leuk dit.
‘Thuis’ even de spullen gewassen; het is een wonder dat de kleren nog kleur hebben gezien de kleur van het water na het wassen!
Spyri, Miguel en ik waren uitgenodigd om een paar housevisits te doen in de ‘fancy slum’. Die kans hebben we natuurlijk niet laten schieten. Het was erg bijzonder. De mensen waren extreem aardig, en de huisjes verbazingwekkend mooi en goed georganiseerd. Ik was oprecht jaloers op de keuken.
De vrouw uit het tweede gezin sprak zelf een beetje Engels! Ze hadden ook een dochtertje van 13 en de sfeer was zo goed! Hun favoriete ‘product’ in het huis was hun dochter.. haha. In heel India heb ik me nog niet zo op me gemak gevoeld als daar, in hun huisje (ons eigen hotel met Nan en Dick natuurlijk uitgezonderd).
Vrijdag hadden we een afspraak bij het sanitation center. Zij zijn bezig de belangen van sanitaire voorzieningen te promoten in met name rural areas.
Ze gaan met een bus (Nandini) naar dorpjes en leggen uit waarom wc’s en dingen als handen wassen zo belangrijk zijn. Ook hebben ze allerlei toiletten ontworpen die te gebruiken zijn in rural areas. Met tanks die de grond in gaan (waar de poep en plas vervolgens gewoon verteert) of met een soort oven, waar je je menselijke afval kan verbranden en er vervolgens op kan koken.
Een inspirerende middag, Nando was ook mee. We zouden eigenlijk mee gaan naar een dorpje om sanitatie te promoten, maar er was een kleine miscommunicatie ontstaan. De bus zou pas laat in de middag vertrekken naar een lepra-dorp en de volgende middag pas weer terug komen. Wij hadden niks mee, zouden de volgende ochtend van hotel switchen en hadden toch al wat ervaring met morning-delhibelly verschijnselen, dus besloten niet mee te gaan.
Spyri en Miguel, die hier al 2 weken zitten besloten wel te gaan. Het was een bijzondere maar heel heftige ervaring zeiden ze. Iedereen sliep apart in een huisje van de dorpbewoners. Waar je dus de hele avond, nacht en ochtend met niemand kon praten. Wel vonden de mensen hen erg interessant, en werden ze dus constant bekeken (bijvoorbeeld ook tijdens het douchen), verkleed (‘hier, trek mijn sari aan, hopla!’) en aangeraakt. Door de regen (moesson!!) hebben ze helaas niets kunnen doen aan het promoten van of informeren over sanitatie, maar het was hoe dan ook een interessante ervaring.
Ik denk niet dat ik het aan had gekund, in deze fase van mijn India-avontuur.
Op dit moment vind ik de supermarkt al behoorlijk heftig namelijk.
In het weekend zijn Nando, Dick en ik Ahmedabad gaan verkennen.
We hebben eerst een bezoekje gebracht aan Sabarmati Ashram (Ghandi’s huis).
Prima vent, die Ghandi. Deze plek is echt de trots van Ahmedabad, wat dat betreft was het niet heel spectaculair. Wel was het bijzonder om te lezen over zijn leven en zijn daden. Ook waren wij natuurlijk de attractie van de dag voor de overige bezoekers van dit huis. Zo ook vier zenuwachtige moslim jochies, die maar om ons heel bleven dralen met hun camera in hun hand. Zielsgelukkig toen Nando vroeg of ze toevallig op de foto wilden met ons. Giechelend en stralend van geluk mochten ze om beurten met ons op de foto. We moesten wel even meelopen ergens anders heen, waar het licht beter was. Logisch wel, je ziet niet elke dag blanke mensen. Wij dus braaf daarheen. Klik klik. Thank you sir.
Sommige kinderen moeten huilen als ze ons zien, waarschijnlijk omdat de ouders ze in onze handen duwen en vervolgens foto’s beginnen te maken, zou ik ook best eng vinden.
Na dit zweetklierstimulerende uitje zijn we de ‘Alpha Mall’ ingedoken.
Nouja, we moesten eerst door een soort douane en Dick z’n tas ging natuurlijk piepen, haha. Gelukkig mochten we toch naar binnen. Lekker de airco in.
Aziatische shoppingmalls blijven bizar. Hier hangen de jonge hippe mensen dus! Ze bestaan wel, ook hier! Vreemd genoeg is de helft gehuld in sari, kurta en andere kleurrijke gewaden, terwijl er gerust ook meisjes in spijkerbroekjes en strakke shirtjes rondlopen. Geen probleem, lekker gemêleerd. Geen touw aan vast te knopen, die kleding! Wanneer draagt wie wat? Wat is goed/slecht?
Ik blijf er maar gewoon bij dat ik het beste alles kan bedekken, zeker in de slums.
We hebben nog even geluncht op de bovenste verdieping en inkopen gedaan in de supermarkt (wederom bizar). Nando en Dick konden het natuurlijk weer niet laten nog wat linnen shirts in te slaan, er was immers een mega goede deal: buy 3 get 3! De grootte en aanwezigheid van de vele banners deden ons doen geloven dat dit een topaanbieding was, maar Dick wilde toch even verifiëren.
What is the offer? Buy 3, get 3, sir. Very good.
Ehm yeah but.. if you pay for 3.. than.. i mean, what is the offer? Hahaha, ik had inmiddels door dat het woordje ‘get’ zoiets als ‘krijg gratis’ betekende.
Ze hadden dus beter kunnen zeggen ‘buy 3, get 6!’ maar dat terzijde. Topshirts gescoord, Nan vond het bijna leuk.
Zondag zijn we naar Kankaria lake gegaan. Een soort groot meer waar je omheen kan lopen en van alles kan doen. Er is een dierentuin, een vlindertuin (zonder vlinders, maar met heel veel bordjes van vlinders), een watercart gebeuren voor kinderen en niet te vergeten het aquarium. Dit aquarium bleek een kamertje vol met vissenkommen met guppies erin. Genieten! Helaas hadden we geen VIP kaartje gekocht, dus mochten we er geen foto’s van maken, ahhh jammer.
Zondag was het warm, extreem warm. Ik weet nu bijvoorbeeld dat ik kan zweten uit m’n dijbeen. En dat dat dan niet een beetje vochtige, kleffe huid betreft, nee, er komen heuze druppels uit mn dijbeen, straaltjes zelfs. Die vervolgens dan in je –o zo lekker wijde, Indiase- broek vallen, waardoor je deze aan het eind van de dag letterlijk kan uitwringen. Overigens kunnen mijn oogleden, oren en bovenlip ook prima zweten. En mn kin, en mn tenen. Dat weet ik dus nu, weer wat geleerd.
We kwamen ook niet echt ver, want hier moesten we echt met iedereen op de foto, bezweet als we waren. Niet gewoon 1 fototje, nee, een hele shoot per familie. Mensen gingen dus ook gewoon in de rij staan om met ons op de foto te mogen. Volop in de zon, ik zeg je, dit is niet te doen. Echt sneu wel, waren ze eindelijk aan de beurt, lopen we weg! Tsja, het leven van een groupie.
Nando is in de schaduw gaan zitten toen Dick en ik op zoek gingen naar de ‘Dutch Tombs’. Geen gemakkelijke missie, maar we hebben ze gezien. Aardig wel.
Ik kreeg het ietwat benauwd toen Dick plaatjes aan het schieten was en er een soort van kring om ons heen ontstond van kleine donkere starende Indiase mannetjes (een stuk of 30), maar ook deze lachten vriendelijk terug toen Dick ze gedag zei (terwijl ik heel snel weer naar de ‘straat’ liep). Onderweg nog een olifant tegen gekomen op de weg, die afgesneden en geblokkeerd werd door een auto waarvan de inzittenden hadden besloten dat ze de olifant wilden voeren. Hup, deur open, slurf richting deur, fruit in slurf, slurf naar olifantenmond (en een beetje naar de baas van de olifant –eerlijk delen, ah schattig-), deur weer dicht, file weer opgelost. Huh?! Ja, dat kan hier.
Maandag begon mijn echte onderzoek. Spyri en ik hadden afgesproken bij Saath, de NGO die ons aan vertalers en participanten helpt. Samen met twee van hun dames (Jenny & Riya) zijn we naar de slum (Vasna) vertrokken. Spyri en ik waren uiteraard verdwaald, omdat de afspraak met de riskhaman niet duidelijk was. Jammer dat wij die afspraak niet zelf hadden gemaakt (de dames van Saath hadden dit gedaan) en dat de beste man geen woord Engels sprak.
Iphone gepakt, jenny gebeld, telefoon aan riskhadriver gegeven (15 minuten en dus heel wat euros verder), om vervolgens opgehaald te worden door jenny op een geleende brommer? Dit land is echt raar. Maar we zijn er!
Eerst spraken we een dame van 48 jaar oud. Zelf niet meer ongesteld, maar haar dochter van 17 wel (voor de mensen die nu pas inhaken, mijn onderzoek gaat over menstruerende vrouwen die wonen in Indiase slums). Ze vertelde hoe zij haar eerste keer ongesteld zijn beleefde, ze wist niet wat haar overkwam en had nog nooit gehoord van menstruatie. Toen ik vroeg of ze het haar dochters had verteld zei ze heel trots: Jaa, zodra ze naar me toe kwam dat ze ongesteld was geworden heb ik haar meteen verteld wat het was! Haar 12 jaar oude dochter wist nog van niks, die was immers nog niet ongesteld. Van die dingen.
Ohja, de meeste vrouwen worden hier ongesteld op 16jarige leeftijd, laat he?
Ze vertelde dat ze erg arm was, ze had haar eigen huis gebouwd van afval en verdiende 10 euro per maand. Ze was ook weduwe, en moest haar twee dochters te eten geven. Geld voor maandverband was er dus alles behalve. Ze gebruikten thuis dan ook allemaal ‘cloth’; een dikke opgerolde oude sari.
Ze was erg vriendelijk en heel open over het onderwerp! Het was een waardevol interview. Daarna spraken we een meisje van 20 jaar oud, ze was zwanger.
Zij wist ook niet wat haar overkwam, maar was meteen naar haar moeder gegaan, die haar direct maandverband gaf. Opvallend was dat ze haar maandverband na gebruik eerst waste voordat ze het weggooide. Immers, heilige koeien konden uit de afvalbak (berg) eten, en dan vervloekt worden door haar bloed. Wie wil dat nou? Inderdaad.
Ook dit meisje was erg open naar ons toe. Wel werd duidelijk dat mannen maar beter niks te maken konden hebben met dit onderwerp.
Wat ik ook opvallend vond, was dat de vertalers soms nog meer moeite hadden met het onderwerp dan de participanten! ‘I don’t think a cow would wanna eat it! It is too smelly!!’ *trekt een vies gezicht* zei Jenny.
Ook waren ze ontzettend gefascineerd door de tampon, zowel de vertalers als de geïnterviewden. We hebben dan ook heerlijk met water gespeeld. Ik was vergeten hoe leuk dat was. In de middag zijn we weer op huisbezoek gegaan bij 3 mensen. Nando was ook mee en heeft volop ballonnen uitgedeeld aan de kinderen (en wat vrouwen die ze zogenaamd voor hun kinderen wilden hebben maar vervolgens intens gelukkig aan het spelen waren met hun oranje ballonnetje.) Een vermoeiende maar waardevolle dag.
Dinsdag hebben we 2 entrepreneurs geïnterviewd in een moslimslum, meer voor het onderzoek van Spyri en Miguel (meer de business kant) maar wederom interessant. Voordal de vrouw was inspirerend. Ze was weduwe (heeft het dus erg moeilijk), maar heeft in 5 jaar haar eigen bedrijf opgezet (twee eigenlijk) en heeft nu 10 mensen onder haar werken.
Ze had in het begin moeite met het krijgen van respect, maar heeft dat verdiend door te zorgen dat haar werk ruim 3 uur eerder geleverd werd dan van haar verwacht werd. Klanten waren tevreden en in ruil daarvoor kreeg ze respect.
De man die we spraken was erg trots op zijn bedrijfje (hij handelde in melk en andere levensmiddelen) en wilde dan ook dolgraag dat zijn zoon zijn bedrijf zou overnemen. Op de vraag of hij dat ook voor/van zijn dochters wilde zij hij volmondig ‘NEE’. Alsof ik een hele gekke vraag stelde. Zoals ik al zei, dubieus land.
Gister heb ik een groepssessie gedaan met 6 vrouwen. Ik heb verschillende producten laten zien, iedereen laten spelen met water en aan de hand hiervan geprobeerd het relatief moeilijk onderwerp bespreekbaar te maken.
De vrouwen hadden het ontzettend naar hun zin, schaterend waren ze aan het kliederen met water en maandverbandjes. Wederom was iedereen gefascineerd door de tampon. ‘valt dit er niet uit? Hahahaha’ ‘Dat je dan over straat loopt, hahahaa, en dat dat ding dan in eens uit je broek rolt! Hahahaa’
Lachen gieren brullen. Toen ik de ‘divacup’ (Voor wie dit niet kent, zoek het op!) tevoorschijn haalde grepen de vrouwen meteen naar de gebruiksaanwijzing met de plaatjes. HOE werkt dit? Toch waren ze niet zo terughoudend als de (Nederlandse) mensen die ik er over heb gesproken (oke, wtf is dit?! Gatver).
Het meest favoriete product was wel het uitwasbare (en dus herbruikbare) maandverbandje (eco-femme). Het ziet er gezellig uit, voelt zacht aan, is 5 jaar lang te gebruiken en is op een manier te vergelijken met de ‘cloths’ die ze nu al gebruiken. De vrouwen waren druk aan het overleggen (helaas kreeg ik niet alles mee, omdat de vrouwen Hindi/Gujurati spraken en de vertalers niet alle gesprekken konden volgen)..
Aan het eind van de sessie vroeg ik of er mensen waren die wat mee naar huis wilden nemen. Ik had immers een hele tas vol, en ik ben niet van plan mijn (oke, Nando’s) backpack op de terugweg weer vol te stoppen met maandverbandjes.
Hier en daar wilden mensen wel wat maanverband mee, gewoon 1 of 2 per pakje. Een tampon? Nee gek.. hallo. Totdat een vrouw besloot een tampon mee te nemen. Toen zag ik wat andere vrouwen stiekem toch ook wat tampons in hun krant rollen. Toen ik op kantoor aan kwam zag ik pas dat het ene doosje tampons vrijwel helemaal leeg was, en de andere twee helemaal verdwenen waren!
Met doosje en al! Hahaha! De quote van de dag was uiteraard: ‘They stole my tampons!’
Nou, ik ga maar weer eens verder!
Tot snel fijne mensen!
Liefs vanuit hier!
-
20 Juni 2013 - 15:49
Lau:
WHOEHOE!! Een blog van Mara equals directe studieonderbreking!
Leuk om al je ervaringen te lezen, hoe je bepaalde verwachtingen had en hoe deze zijn uitgekomen...of juist niet! Bewondering dat je af en toe in het diepe springt en gewoon doet! Dit zijn ervaringen die je de rest van je leven meeneemt! Vooral die lekker zweetmomenten haha!
Ga zo door! Liefs X -
20 Juni 2013 - 16:38
Nonna:
Ook ik vond, vele jaren geleden, het gebruik van mijn eerste tampon bloedeng! Bij het lezen van die passage kreeg ik nog de rillingen. Hoe ver moest je doordrukken. Dat was even slikken.
Maar verder Mara en Nando, jullie ervaringen kunnen ze niet meer van je afnemen. En leren van anderen, daar word je wijzer van. -
20 Juni 2013 - 18:36
Myrthe:
Fantastisch! Ik hoop dat je het vol houdt om vaak updates te verzorgen..
Liefs -
20 Juni 2013 - 21:45
Fleur:
HAHAHA! Heerlijk Mara! Ik hoor jouw stem in mijn hoofd alles voorlezen wanneer ik hier doorheen ga! Ik heb zelfs een paar keer hardop gelachen (vreemde blikken mijn kant op).
Succes met je onderzoek!! xx -
21 Juni 2013 - 00:55
René:
Hoi Maar, en Nando en Dick
Wat een vehaal, als dit niet een prachtige presentatie wordt dan weet ik het niet meer (kun je altijd nog boeken gaan schrijven).
Ik was al bang dat door de alarmerende berichten hier over de wateroverlast daar in India, jullie van de buitenwereld waren afgesloten maar gelukkig is het toch gelukt, al kostte het wel behoorlijk wat moeite.
Gelukkig gaat het, als ik het goed gelezen heb, best voorspoedig met de intervieuws en onderzoeken waaar je mee bezig bent dus heb ik er best vertrouwen in dat het wel gaat lukken.
Doe de groeten aan Nan en Dick en veel liefs van Pap. -
21 Juni 2013 - 06:48
Dieuwertje:
Hoi Mara,
Wat ontzettend leuk om je verhalen te lezen! Heel veel succes met je missie!!
Liefs -
21 Juni 2013 - 06:48
Dieuwertje:
Hoi Mara,
Wat ontzettend leuk om je verhalen te lezen! Heel veel succes met je missie!!
Liefs -
21 Juni 2013 - 07:50
Zoé :
Haha klinkt als een goed avontuur (ja ik ben zo'n stiekeme lezer die niet reageert;))!
Veel plezier!
Liefs,
Zoé -
21 Juni 2013 - 08:57
Marijn:
Tof om te lezen Mara! Geniet van je tijd daar en maak er een tof project van!
xx Marijn -
21 Juni 2013 - 10:00
Renske:
Hey Mara!
Hier in Australie wordt je ook gevolgd hoor! Hartstikke leuk die verhalen!
Ze maken mijn treinreis naar de stad stukken leuker!
Wat een geweldige verhalen! Lijkt me erg spannend!
Ga zo door!
Liefs Renske
-
21 Juni 2013 - 11:06
Bart:
He mara! wat leuk om te lezen dat het onderzoek voorspoedig gaat. Nou eigenlijk uberhaupt gaat!!! Ik had verwacht dat je daar in een soort vast geroeste ramp terecht zou komen.
Het is inderdaad een machtig maf land he! na verloop van tijd schrik je nergens meer van en vind je niets meer vreemd. De Justin Bieber achtige praktijken, de ranzigheid, het eten en de manier van communiceren.
Ik weet niet of je de hele tijd en tot aan het einde bezig bent met onderzoek plegen? of ga je ook nog even een kleine rondreis maken.
Heel goed dat je je lezers aanspoort iets te schrijven. Een klein berichtje vanuit je thuisland is idd heel fijn om te lezen als je daar zit. Dat had ik ook. Steeds even kijken of iemand al iets had geschreven. Het viel tegen, zij waren de winter aan het trotseren terwijl ik negen maanden lopen verderop aan mijn kokosnoot lurkte.
-
21 Juni 2013 - 11:32
Tante Loeky:
lieve Mara,ik heb weer genoten van je beeldend vermogen met woorden. Kreeg helemaal de slappe lach! Hard lachen in je eentje, Gek hoor! Heerlijk.
Wees voorzichtig en ik hoor weer van je!
Liefs, Loek. -
21 Juni 2013 - 14:43
Marijke:
Dag lieve schat,
Ik heb je verhaal een paar keer gelezen en moest er erg om grinniken. Wat ontzettend leuk om te lezen. Hilarisch!!! Ik kan me helemaal voorstellen hoe het er aan toe is gegaan. Het is bijna niet
na te vertellen wat je allemaal meemaakt en toch lukt het je heel goed om de sfeer en gebeurtenissen te beschrijven. Fijn dat je ons allemaal zo mee laat genieten. Heerlijk, heerlijk.
Het is wel bijzonder dat je zulke openhartige gesprekken hebt met de vrouwen uit de slums.
Had je dit nou ook verwacht? Nee toch?
Ik hoop je gauw weer even te spreken. Dag moppie, veel succes verder met je onderzoek en een dikke kus van je moeder.
Ook xxx-jes voor Nando en Dick
-
21 Juni 2013 - 17:42
Lisa:
Hoi held,
Wat een prachtig verhaal weer. Heb hardop gelachen bij je missie om passende kleren te kopen. Geweldig.
Wat een avontuur!
Je maakt me erg nieuwsgierig naar India, nog een paar blogs en ik wil ook!
Dikke zoen!
Veel plezier
Lisa -
21 Juni 2013 - 18:01
Nicky:
Wauw wat een indrukwekkend verhaal weer! En wederom moest ik hardop lachen. Wat een onwijs avontuur beleef je daar joh, super gaaf en spannend tegelijkertijd! -
21 Juni 2013 - 18:19
Michou:
Hey Mara!
Ik zie al helemaal voor je hoe jij van te voren in de winkel hebt gestaan met wagens vol tampons en maandverband hahaha. Doe voorzichtig daar, veel plezier en succes!
Liefs Michou -
22 Juni 2013 - 12:17
Simone:
Lieve Mara, (en de anderen natuurlijk),
Wat een prachtig verhaal. Zoveel ervaringen, Azië maar dan toch heel anders. Het was denk ik een goed idee dat jullie al eerder waren aangekomen, voordat je echt aan de slag ging. Wat een ervaringen.
Ik heb veel bewondering voor wat je doet. Die (eerste contacten en reacties) met de vrouwen over zo'n onderwerp is ook zeer bijzonder.
Liefs Simone -
23 Juni 2013 - 12:51
Ruud:
Leuk dat alles goed gaat.Dat was een lang verhaal maar genieten jullie er maar lekker van. De reis zit er alweer voor de helft erop zo vliegt de tijd.Nieuwe ervaringen zijn altijd leuk en er zijn tot nu nog geen nare dingen gebeurt.Als team letten jullie goed op elkaar ,houden zo en wens dat er nog een leuke tijd aankomt.Groeten ruud. -
23 Juni 2013 - 13:30
José Ferdinandus:
Ha Mara,
Wat een leuk verslag van al je spannende avonturen. Ik heb ervan genoten en erom gelachen. Heel veel succes met je bijzondere project. Groetjes aan Dick en Nando.
Liefs, José -
23 Juni 2013 - 21:42
Feikje:
Hey Mara,
Oef, wat stoer allemaal. Hoop heel erg dat je enige verbetering kunt brengen in de situatie van deze vrouwen. Ze zullen jullie super dankbaar zijn.
Leuk dat al die mensen zo op jullie reageren. Al eens geprobeerd te zingen? Benieuwd wat er dan gebeurd. Ik blijf je volgen
Liefs, Feikje.
-
24 Juni 2013 - 09:09
Michelle:
Lieve!! Ik ben een stiekeme lezer.. En ik geniet heel erg van je verhalen!
Heel veel plezier en hopelijk gauw weer een verslag :)
Xx Michelle -
24 Juni 2013 - 18:46
Ruud:
Vandaag samen met Renee het huisje in de molukkenstraat de muren gewit, hard gewerkt maar het was een mooi resultaat.Dit is dus een zorg minder voel wel een beetje moe maar dat is dan de oude dag. -
24 Juni 2013 - 19:51
Hanneke:
Hoi Mara,
Wat een geweldig verslag!! En wat een mooie ervaring!!! Heel veel plezier! Tot gauw! Liefs, Hanneke -
25 Juni 2013 - 00:37
En De Laatste....:
HELLOOOOOOOOOOO!!!!
Jawel! Daar gaan we dan!! Een bericht van jezus! (waarom ik dat nou élke keer weer niet kan laten...maargoed, daar gaan we het nu even niet over hebben) Jezus dus.
Lieve líeve lieve allerliefste zussie van mij.
Ik heb vreselijk genoten van je kleine (grote?) reisroman. En ik zou je bijna ook nog aansporen hier dus een leuke bijbaan van te maken -lekker, met het rugzakje weg jullie en húps, dat geld stroomt met bakken binnen. Doe ik hier je PR, of PA of hoe heet dat? Komt het natuurlijk helemaal goed. Béry béry good yes.
Hahahaha, ooh ik heb me echt kapot gelachen om die kleine anekdote (en om de buy 3 get 3! en om de vrouwen met de balonnetjes, en en en! Gewoon, hoe ik je hoor praten, terwijl je het schrijft. Dat vind ik zo leuk! Ik was ook zó blij met die hele hele lange lap tekst, het was zo gezellig en mooi om te lezen en ontspannend en juist ook weer spannend. En fijn, en nu ga ik even haakje sluiten doen) En, zo goed ook trouwens dat je naar buiten liep met dingen die jíj mooi vond, bij de dametjes van de kledij... En het klinkt zo glamoureus ook. Een beetje als Annie, of Assepoesje -het glamoureuze deel- of Pretty Woman en dan met heel veel tasjes
zwaaiend de deur uit. Wat een feest.
En wat ik zo mooi vond ook om te lezen is hoe duidelijk je beschrijft hoe je het contact maken ervaart. Ik weet niet of ik me daar zó bewust van ben geweest toen. Daarom, dank. Het klinkt heel prettig en vooral bijzonder. Zo'n ommezwaai in iemands gezicht zien, in enkele ogenblikken. Best wel gaaf dat je zo'n 'sleuteltje' hebt gevonden, en zo snel, en ghelemaal sellef. Had ik al gezegd dat ik dus Vreselijk erg veel trots op je ben?
Ik vind je zo pittig en stoer en serieus en onbevangen en verantwoordelijk en verstandig en goed!
:)
Wat vreemd trouwens zeg, dat de meisjes daar zo laat ongesteld worden... Komt dat door de -onder-voeding? Of 'normale' voeding? -ipv alles hier met groeihormonen etc. en dit is het laatste wat ik erover zeg..ik zal niet gaan jengelen hier over eten en goed en slecht en tarwegras maar het is echt een groot verschil en ik dacht, misschien you noow waaaai..snapjewel.
Ok.
Fijn ook voor Nani, de gestolen tamponies, hé Nan? Ben je er niet uitgepikt op de vliegvelden? Met die 62 liter vrouwendingen in je tassie? Hahaha.
En ik was verrast dat je schreef over hoe normaal en ontspannen de indiase vrouwen het hele onderwerp tegemoed treden. De Diva Cup! Ik moest al al mijn moed bijeenschrapen in de biologische winkel! Maar zeggen "het is een cadeautje" of TISNIEVOORMIJTISNIEVOORMIJ! ging me nou ook weer wat ver qua kinderachtigheid.. en zij! Zij doen er dus zo veel minder spastisch over! Toch? Ja, het zal ook wel schelen dat jullie met alleen vrouwen waren.. -hoewel, dat was toch zo?
Weet je wattik nu ga doen? Even op 'reactieplaatsten' drukken. Ik val om omdat ik vannacht écht maar dan ook écht niet kon slapen.. misschien kon ik er twee van de nodige 8 een beetje wegdommelen, maar zo vredig als dat klinkt is het niet...eerder het resultaat van totale uitputting na zes uur woest woelen -te heet, te koud, een mug bzzzzzzzzzzz zzzzzzzZZZZZzzz, oooo ik moet slapen, oo ooo oooo ik MOET NU SLAPEN!!! Kaa uu teee! VOGELS! werd het alweer licht..en ik had vandaag mijn eerste werkdag bei die neue bahne! Echt heel erg leuk vond ik het!! Maargoed. Na zo'n nacht én zo'n dag (VEEEEL informatie, en dat zijn San d'r hersentjes niet écht gewend...jij zal zeggen, wat zit je nou te piepen dat moek elke dag verwerken..maargoed, ik dus niet. Plus, achja..doe eens gek, een yogalesje erachteraan.. (heb je nou al geyogaat? Zoek d'r een! Een schooltje! Superleuk! Je zit in het Mekka natuurlijk, wat dat betreft. Maar daarover later meer. Of niet. Ik ben nu dus een pietsie beetje moe.
enganaarbedjetoe..
Ga je gauw weer en meer schrijven! en ? het is zowel een mededeling als een vraag, haha
EN: een heeeeeele dikke dikke kus van?
jahaaaaa!
jezusje, die gék op je is!
VEt veel succes vandaag als je dit leest, en morgen en overmorgen en die dag daarna en die daaaarna en et cetera!
-
25 Juni 2013 - 09:14
Rik:
Wow wat een verhalen! En op de typische marastijl geschreven alsof je naast je staat en je het allemaal ziet doen en meemaakt! Echt een bizarre wereld maar daarom juist goed dat je der bent. Blij om te horen dat je toch die glimlach kan toveren bij de mensen daar :) in je net niet tie die outfit ;) Niet teveel veranderen door alle indrukken he? Veel succes de laatste weekjes en ik ben benieuwd naar de foto's! Groeten aan Nando en Dick! Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley