Krabi Province, Phi phi islands en J hotel.
Door: Mara
Blijf op de hoogte en volg Mara
31 Juli 2008 | Thailand, Ao Nang
Hallo allemaal,
Weer een berichtje van de inmiddels levende mij.
Effe kijken, waar was ik gebleven..
Ohja, nan lag 'nog in bed van de halfmoonparty'. Nou, nan is zn bed niet meer uitgekomen ook. Wij zouden de volgende ochtend vroeg vertrekken naar de Krabi Provincie (volgens de LP de mooiste provincie van Thailand). Ik dacht dat we dit niet gingen redden want nan was een behoorlijk hoopje ellende. De volgende ochtend was meneer echter kiplekker dus we besloten misschien toch maar te gaan hoewel we dan wel een beetje moesten haasten..
Snel ontbijten dan maar, en afscheid nemen van Ko Phangan, ons leuke beginspotje. Tijdens het ontbijt hoorde ik nando (die stiekem het nieuws aan het volgen was op de tv die achter mij hing) 'euhm,.. ohjeej..' en keek daarbij twijfelend. Mijn reactie: 'wat? wat?? NANDO, ZEG!'. Aanslagen in India, fijn daar zit mijn lieve zusje. Waarom kon het kind ook niet gewoon veilig naar Thailand?? In ieder geval, ik verzette geen stap tot mijn zus mijn telefoontje(s) beantwoordde. Inmiddels hadden we nog een half uur om onze reis naar Krabi te beginnen. Dit was een vrij lang half uur kan ik je vertellen, aangezien ik nogal in angst zat. Gelukkig belde Santje (7 minuten hadden we nog) dat ze oke was. Gogogo, snel! Alles in de tasjes gepropt (dankzij de kakkerlak was dit al vrijwel klaar) en uitchecken maar! Op naar Krabi. Prima reisje, fijne grote boot, weinig westerse kinderen. Rond 8 uur 's avonds kwamen we in Krabi aan en moesten we nog naar Ao Nang (plaatsje aan het strand vanaf waar veel bootjes vertrekken naar omliggende prachtige eilandjes). Dit ging natuurlijk in een open autootje met in totaal 11 touristen waarvan de backpacks en koffers gewoon op het autootje werden gelegd (en nee, ze werden niet vastgebonden. Een opstaand randje op het dak van de auto werd voldoende geacht..). Dan mag je verwachten dat zo'n ding rustig rijdt? Nee dus. Maar we komen levend aan in ons fijne hotelletje. Er was plek, en het was schoon. We hadden alleen ontbeten dus er moest even snel iets gegeten worden, dit kon in de plaatselijke McDonalds (ja heel fout) die 24 uur open was. Na 2 happen zaten we vol en zijn we gaan slapen. Totdat Mara rond een uur of 7 kermend van de pijn wakker werd. Oh noo, deze pijn herkende ze, dit ging geen leuke dag worden: voedselvergiftiging. Althans, dat denken we (sprekend uit ervaring).
Maccie, bedankt!
Na een dagje krijsen, gillen, overgeven, slapen, au-au-en en het hotel van binnen te hebben bekeken terwijl nando het hele stadje afholde voor zetpillen (die bestaan in Thailand niet, dat weet Nan zeker, na het verschillende keren te hebben moeten uitgebeeld, hehe), zijn we maar gaan slapen, biddend voor morgen. De volgende dag wat lichte steken gehad maar een flesje water binnen weten te houden. Om Nan nog even te laten schrikken zijn we naar het strand gegaan. Hier ging ik na 5 minuten in de schaduw te hebben gelegen een poging doen tot zwemmen. Helaas haalde ik de zee niet en storte ik me in het zand: zwarte vlekken. Of nan even op mn hoofd kon duwen? Anders zou ik namelijk flauw vallen..
Strompelend ben ik maar weer naar mn hotelletje gegaan. Die arme Nan, bezorgder kan hij denk ik niet zijn.
De volgende dag moesten we het hotel uit maar gelukkig konden we bij het zusje terecht. We gingen van J. Mansion naar J. Hotel. Prima plekjes allebei. We hebben een soort bruidssuite met enorm balkon, fijn!
Ik begon een beetje op te knappen en we besloten een long tail boat te nemen naar Railay, een plekje vlakbij, alleen per boot te bereiken. Hier even rondgelopen, wat gegeten en gedronken (letterlijk uit een kokosnoot) en wat foto's gemaakt. Toen weer terug gegaan, het was heerlijk. Toen we gingen eten kreeg Maartjens weer een aanval en moesten we ons eten meenemen het hotel in. Ging het dan nooit ophouden? Ik had een maag- darminfectie ofzoiets waarschijnlijk, met alle gevolgen van dien.
Nan heeft het inmiddels aan zijn hart maar hij heeft me prima verzorgd.
Toen toch maar een reis geboekt naar de Phi Phi eilanden en omliggende eilandjes, niet dat we dit aandurfden, maar we moesten toch wat. Bepakt en bezakt met lowperamide, spuugzakjes, zakdoekjes en camera's hebben we vandaag de boottocht gemaakt. En wat was het fantastisch! Ik heb tot nu toe nog nergens last van gehad en het was prachtig! We hebben gesnorkeld, zelfs Nando! Hij vond het geweldig, ik ook. Duizenden visjes krioelden om ons heen toen Mr. Big (niet die uit de film, maar die van ons hotel) een stuk brood naar ons hoofd gooide. En mooi dat ze waren?! Geel, blauw, lichtgevend, paars..
Hopen dat Nando's oren dit grapje accepteren en dat we morgen terug naar Bangkok kunnen want we hebben door al dat gemiep met ziektes enzo heel wat tijd verloren! Wat was het hier mooi.. zucht.
Op naar het Noorden!
Tempels, jungle, watervallen, souvenirs (onder andere voor mijzelf..) here we come!
Ps. Jeroen: iedereen houdt van je quote 'hou je thai'! Ik krijg er zoveel reacties op, haha
Dus bij deze:
we zullen ons proberen thai te houden vanaf nu!
Weer een berichtje van de inmiddels levende mij.
Effe kijken, waar was ik gebleven..
Ohja, nan lag 'nog in bed van de halfmoonparty'. Nou, nan is zn bed niet meer uitgekomen ook. Wij zouden de volgende ochtend vroeg vertrekken naar de Krabi Provincie (volgens de LP de mooiste provincie van Thailand). Ik dacht dat we dit niet gingen redden want nan was een behoorlijk hoopje ellende. De volgende ochtend was meneer echter kiplekker dus we besloten misschien toch maar te gaan hoewel we dan wel een beetje moesten haasten..
Snel ontbijten dan maar, en afscheid nemen van Ko Phangan, ons leuke beginspotje. Tijdens het ontbijt hoorde ik nando (die stiekem het nieuws aan het volgen was op de tv die achter mij hing) 'euhm,.. ohjeej..' en keek daarbij twijfelend. Mijn reactie: 'wat? wat?? NANDO, ZEG!'. Aanslagen in India, fijn daar zit mijn lieve zusje. Waarom kon het kind ook niet gewoon veilig naar Thailand?? In ieder geval, ik verzette geen stap tot mijn zus mijn telefoontje(s) beantwoordde. Inmiddels hadden we nog een half uur om onze reis naar Krabi te beginnen. Dit was een vrij lang half uur kan ik je vertellen, aangezien ik nogal in angst zat. Gelukkig belde Santje (7 minuten hadden we nog) dat ze oke was. Gogogo, snel! Alles in de tasjes gepropt (dankzij de kakkerlak was dit al vrijwel klaar) en uitchecken maar! Op naar Krabi. Prima reisje, fijne grote boot, weinig westerse kinderen. Rond 8 uur 's avonds kwamen we in Krabi aan en moesten we nog naar Ao Nang (plaatsje aan het strand vanaf waar veel bootjes vertrekken naar omliggende prachtige eilandjes). Dit ging natuurlijk in een open autootje met in totaal 11 touristen waarvan de backpacks en koffers gewoon op het autootje werden gelegd (en nee, ze werden niet vastgebonden. Een opstaand randje op het dak van de auto werd voldoende geacht..). Dan mag je verwachten dat zo'n ding rustig rijdt? Nee dus. Maar we komen levend aan in ons fijne hotelletje. Er was plek, en het was schoon. We hadden alleen ontbeten dus er moest even snel iets gegeten worden, dit kon in de plaatselijke McDonalds (ja heel fout) die 24 uur open was. Na 2 happen zaten we vol en zijn we gaan slapen. Totdat Mara rond een uur of 7 kermend van de pijn wakker werd. Oh noo, deze pijn herkende ze, dit ging geen leuke dag worden: voedselvergiftiging. Althans, dat denken we (sprekend uit ervaring).
Maccie, bedankt!
Na een dagje krijsen, gillen, overgeven, slapen, au-au-en en het hotel van binnen te hebben bekeken terwijl nando het hele stadje afholde voor zetpillen (die bestaan in Thailand niet, dat weet Nan zeker, na het verschillende keren te hebben moeten uitgebeeld, hehe), zijn we maar gaan slapen, biddend voor morgen. De volgende dag wat lichte steken gehad maar een flesje water binnen weten te houden. Om Nan nog even te laten schrikken zijn we naar het strand gegaan. Hier ging ik na 5 minuten in de schaduw te hebben gelegen een poging doen tot zwemmen. Helaas haalde ik de zee niet en storte ik me in het zand: zwarte vlekken. Of nan even op mn hoofd kon duwen? Anders zou ik namelijk flauw vallen..
Strompelend ben ik maar weer naar mn hotelletje gegaan. Die arme Nan, bezorgder kan hij denk ik niet zijn.
De volgende dag moesten we het hotel uit maar gelukkig konden we bij het zusje terecht. We gingen van J. Mansion naar J. Hotel. Prima plekjes allebei. We hebben een soort bruidssuite met enorm balkon, fijn!
Ik begon een beetje op te knappen en we besloten een long tail boat te nemen naar Railay, een plekje vlakbij, alleen per boot te bereiken. Hier even rondgelopen, wat gegeten en gedronken (letterlijk uit een kokosnoot) en wat foto's gemaakt. Toen weer terug gegaan, het was heerlijk. Toen we gingen eten kreeg Maartjens weer een aanval en moesten we ons eten meenemen het hotel in. Ging het dan nooit ophouden? Ik had een maag- darminfectie ofzoiets waarschijnlijk, met alle gevolgen van dien.
Nan heeft het inmiddels aan zijn hart maar hij heeft me prima verzorgd.
Toen toch maar een reis geboekt naar de Phi Phi eilanden en omliggende eilandjes, niet dat we dit aandurfden, maar we moesten toch wat. Bepakt en bezakt met lowperamide, spuugzakjes, zakdoekjes en camera's hebben we vandaag de boottocht gemaakt. En wat was het fantastisch! Ik heb tot nu toe nog nergens last van gehad en het was prachtig! We hebben gesnorkeld, zelfs Nando! Hij vond het geweldig, ik ook. Duizenden visjes krioelden om ons heen toen Mr. Big (niet die uit de film, maar die van ons hotel) een stuk brood naar ons hoofd gooide. En mooi dat ze waren?! Geel, blauw, lichtgevend, paars..
Hopen dat Nando's oren dit grapje accepteren en dat we morgen terug naar Bangkok kunnen want we hebben door al dat gemiep met ziektes enzo heel wat tijd verloren! Wat was het hier mooi.. zucht.
Op naar het Noorden!
Tempels, jungle, watervallen, souvenirs (onder andere voor mijzelf..) here we come!
Ps. Jeroen: iedereen houdt van je quote 'hou je thai'! Ik krijg er zoveel reacties op, haha
Dus bij deze:
we zullen ons proberen thai te houden vanaf nu!
-
31 Juli 2008 - 11:08
Michou:
vervloek maccies in azie! -
31 Juli 2008 - 11:26
Katy:
Vervelend dat het met de gezondheid niet altijd mee zit, maar hoop dat jullie desondanks intens genieten! -
31 Juli 2008 - 17:33
Simone:
Lieve Maar en Nan, gelukkig weer een berichtje van jullie, ik begon me al een beetje zorgen te maken en niet helemaal onterecht zo te lezen. Dat krijg je ervan als je bij Mac Donalds eet! Ik ben blij met het goede bericht uit India. Ik moet zeggen dat ik ook aan haar gedacht had. Ik hoop dat jullie tussen de lichamelijke problemen door toch genieten van Thailand.
Hoe je maar thai dus.
Liefs mamma -
31 Juli 2008 - 19:09
Jeroen :
HAHAHA!! leuk toch. Voor de mensen die deze site effe niet kunnen vinden heb ik een tip. Ga naar google en typ: hou je thai en je vindt euhm zo.
Geniet, chill doe alles wat je daar wil doen, als jullie niet ziek zijn want jullie hebben nog maar 2,5 ongeveer!!!
Hier komt ie dan weer: HOU JULLIE THAI!!! hahaha -
31 Juli 2008 - 19:10
Jeroen :
achter 2,5 moet nog week komen te staan :P -
31 Juli 2008 - 23:52
Floor:
Lieve maar wat leuk!! Heb nu even je hele site gelezen en vind t fantastisch! Nou, hopen dat je niet alles hoeft te laten lopen en geniet ervan!! Heel veel liefs. -
01 Augustus 2008 - 07:30
Marijke:
Dag lief tweetal,
Ik ben blij dat jullie allebei weer in staat zijn om te reizen.
Ik weet hoe ziek je kunt zijn Mara. Dat is thuis al erg, maar in Thailand helemaal.
Ga lekker genieten van de komende weken. Het is namelijk voorbij voor je er erg in hebt. Nog een fijne reis en een dikke kus van mij.
XXXXXX mama
PS
Mooie foto's! Jullie zien er goed uit. -
02 Augustus 2008 - 07:32
René:
Hallo Maar en Nan,
Wat een gedoe met dat voedsel, ga je naar de Mac denk je dat zit wel goed, mooi niet. Nou ja gelukkig is alles weer in orde, maar ik kan me voorstellen dat het wel een beetje de pret drukt.
De foto`s zijn trouwens erg mooi.Ik hoop dat jullie verder geen maag/darmproblemen meer krijgen.
Ik kijk uit naar het volgende bericht.
Veel liefs en geniet er ondanks de malheur toch maar van.
Groetjes, ook aan Nando.
Pap -
02 Augustus 2008 - 11:26
Simone:
Wat een prachtige foto's!!
Ik was heel blij met je telefoontje vanochtend, ik zal het ook aan pappa vertellen.
Liefs mamma -
02 Augustus 2008 - 11:33
Simone:
Daar ben ik weer even, want ik zag nu pas dat er ook video's bij zaten. Zo krijg je nog een beter beeld, heel leuk! Rijden zij trouwens links of is dat toeval? Het lijkt mij namelijk wel eng om links te rijden.
Ik wilde ook nog zeggen dat je de groeten van opa en nonna krijgt. Ik heb ze al het een en ander vertelt.
liefs mamma -
02 Augustus 2008 - 20:38
Rinske:
Oooh jemig, wat een story! Hopelijk nu vooral hele fijne, steekloze, ervaringen!!
Liefs! -
04 Augustus 2008 - 10:44
Ooooowgottegod:
Mijn kleine zus! Als ik dit allemaal geweten had! dan had ik je gebeld! ZET MIJ IN DIE LIJST GODVERDEGOdVER! Dan kan ik je volgen. Of ik check nu gewoon elke keer zelf of je wat geschreven hebt, kan ook.
Armeziel. Leeft Nannie ook nog? gezien zijn hart.
Lekkere schatten..:)
Maar die vissies! geweldig! En wat een enige hoofddeksels (Ahmet's favo merk :))
Nou lief, jammer, nog maar 1 verhaaltje in te halen! schrijft u meer s.v.p. en gauw! doewie!
kussen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
